Fiji-time

Bula!
Belangrijk nieuws! Ofja, er is het een en ander veranderd sinds een paar dagen: Anne zit op dit moment nog in Nieuw-Zeeland en ik heb het vliegtuig gepakt en heb nog 12 dagen Fiji voor de boeg!!! Op dit moment zit ik met mijn laptop bij het zwembad en kijk uit op een blauwe Pacific Ocean met een biertje in de hand en 30 graden op m'n bol.

Het zit namelijk zo, Anne is afgelopen weekend naar een studentenfilmfestival geweest en daarom waren we alweer terug in Auckland, waar we over 3 weken zouden vertrekken naar Thailand. Maar omdat we al een week deze enigszins saaie stad zaten, het tegen de he, had ik het wel gezien en gekeken voor vliegtickets. Die waren aantrekkelijk geprijsd en dus besloot ik niet in Nieuw-Zeeland te blijven, maar om 'ff' voor 12 dagen naar Fiji te gaan.

Daar zit ik dus nu lekker te genieten van mijn Fiji-time.

Om nu even verder te gaan bij het vorige verslag: we waren in het Abel Tasman national park en hadden daar 2 daagse toer, waarvan we de eerste dag gingen kajakken en de 2e dag gingen hiken. We werden met een speedboot afgezet in het Noorden, om zo naar het zuiden terug te kajakken. Daar hebben we schitterende afgelegen witte stranden gezien en op de zee gekajakt om daar kleine baby zeehondjes te bekijken, schitterend!
Die nacht hebben we bij een perfect strand op een boot geslapen, wat heel erg cool was. Er zaten bijna alleen maar Duitsers, op een paar Zweden en wij twee na. De kapitein had ons die avond meegenomen naar een klein afgelegen grotje, waar je alleen met de boot kon komen. In de grot waren superveel glowwormen te zien. Dit zijn kleine wormen die tussen de rotsen zitten en die bij nacht hun achterwerk laten oplichten, dat geeft een prachtig zicht. Helaas kon je hier geen foto's van maken.
Onze kajakinstructeur was een echte Kiwi (Nieuw-Zeelander, 23 jaar), hij noemde ons de 'cool dutchies' en had ons uitgenodigd om bij hem te blijven de dagen erna. Met onze campervan zouden we op zijn oprit kunnen staan om daar te blijven slapen. Maar we hadden via couchsurfing al een plek gevonden waar we die avond konden blijven, dus zouden we hem een paar dagen daarna wel weer zien.
Hij had het adres doorgegeven en we waren op zoek naar het huis, toen we rondreden op de 'millionaire mile', zoals hij het noemde. We kwamen aan bij een mooi strandhuis, waar hij met 5 vrienden woonde. Ze betaalden echt belachelijk weinig voor een kamer daar: omgerekend 180euro per maand. Ik was stiekem wel een beetje jaloers, haha.
Die avond was er een vriendin van hem jarig, dus gingen we mee naar de kroeg. Dat was wel gezellig, maar toen we weer terugkwamen bij het huis, ging het feest echt los. Een van de huisgenoten haalde zijn rookmachine en lasershow erbij, schitterend. Iedereen stond uit z'n dak te gaan.

Met een kleine kater zijn we nog een dagje gebleven, om daarna door te rijden naar Picton. Onderweg hadden we een Franse lifter opgepikt, maar zij kon zo slecht Engels, dat we niet veel konden kletsen. We zijn met haar tot de camping doorgereden en de volgende dag hadden we de veerboot naar Wellington gepakt.
Helaas was het Pasen toen we daar aankwamen, want in NZ betekend dat dat iedereen bij familie op bezoek gaat en dat alles gesloten is en er geen alcohol verkocht mocht worden. Wij hadden eigenlijk wel zin om iets te doen die avond, omdat er in de verste verte geen camping in de buurt was. Daar moeten we officieel wel verblijven, anders riskeer je een boete van $200. Op couchsurfing hadden we iemand gevonden die naar een gesloten feestje toe ging, en hij vond het wel leuk dat er mensen meegingen. Op zijn hotelkamer hebben we gechilled en een malibu fles gevuld met water zodat het net leek of we een volle fles hadden om naar het feest te gaan (we konden geen alcohol kopen). Deze fles hadden we daar snel tussen alle andere flessen drank gezet, zodat het niet leek of dat we met lege handen binnen kwamen. Een fles malibu is hier trouwens asociaal duur, $48. De campervan hadden we tegenover het feestje geparkeerd en gewoon erin geslapen, de politie was volgens mij toch niet aan het controleren.

Tot zover heb ik het verhaal van de vorige keer aangevuld, nu komt het pas van de afgelopen 2 weken, haha. Ik hoop niet dat het gaat vervelen;).

Waar we op het Zuideiland om de haverklap een camping tegenkwamen, was het in het Noorden zoeken naar een geschikte camping. Of ze zijn duurder, of er is er geen te vinden. Daarom bleven we op sommige plekken maar 1 dag, omdat de camping veel te ver van de bewoonde wereld af was. Soms was dat prima, maar je moet toch voor je avondeten zorgen. We zijn 1 dagje in Waganui gebleven (niet spectaculair) en daarna doorgereden naar New Plymouth, daar konden we weer verblijven via Couchsurfing. Zack, zoals hij heette, had ons rondgeleid en zei dat we Mt (berg bij New Plymouth) moesten gaan beklimmen de dag erna. Dit hadden we iets sneller gedaan dan we dachten, er stond namelijk 2 uur voor de route, maar we waren binnen een uur alweer terug. ’s Avonds gingen we lekker naar het strand om de zonsondergang te bekijken, mooi!

Er was op dat moment nog maar 1 ding wat we wilde doen voordat we terug gingen naar Auckland, en waar ik vooral naar uitkeek: Hobbiton! Dit is de plek waar ze een groot gedeeltes van de Lord of the Rings films hebben opgenomen en ook laatst nog The Hobbit. Dit was een behoorlijk lange rit, omdat we via ‘the fogotten world highway’ hadden gereden. In de Lonely Planet stond dat we dan door verlaten kolenstadjes kwamen, maar dat is denk ik een stuk van de route afgeweest. Wij hebben ze in ieder geval niet gezien. Maar het was wel de moeite waard om die route te nemen. Schitterende stukken om te rijden, en mooie uitzichten over de binnenlanden.
Eenmaal bij Matamata (Hobbiton) aangekomen, hadden we de tour geboekt en konden we een kwartier later al mee. Het was een half uur rijden naar boerderij waar de filmset was gebouwd. De eigenaren van de grond hadden dat gedeelte verkocht aan de studio, ze noemden geen bedragen die ervoor gevangen hebben, maar ik gok dat ze nu lekker met pensioen kunnen. Het was schitterend om te zien en zo herkenbaar vanuit de films, de grote eikenboom bij het meer en de kleine huisjes in de heuvels. In the Green Dragon kregen we een biertje wat speciaal gebrouwen was voor die herberg. Lekker!

Hierna zijn we doorgereden naar de Coromandel, wat ten oosten van Auckland ligt. Hier verbleven we bij een hippie die op het land van zijn ouders woonde, hij leefde in een omgebouwde vrachtwagen en was die week begonnen aan het bouwen van zijn ‘serre’, het was een overkapping waar hij muren maakte met modder en stenen die hij uit de rivier haalde. Hij werkte 2 dagen in de week en de rest zat hij een beetje te chillen bij zijn truck. Zijn levensstijl is niet helemaal wat wij gewend zijn, dus vonden we sommige dingen wel een beetje raar. Hij had een badkuip naast het riviertje staan waaronder hij een vuurtje kon stoken zodat hij een warm bad had. Wij zouden zo echt niet kunnen leven, maar hij vond het schitterend. Omdat wij toch op zoek waren naar een douche, en dat bij hem niet echt mogelijk was, gingen we door naar Auckland.

Na 2 maanden weer terug in Auckland, dat was iets sneller dan gepland. In de stad konden we niets met onze campervan, deze hebben we 3 dagen eerder ingeleverd. Helaas geen geld terug kunnen krijgen. We hadden nog een aantal dagen over voordat het filmfestival van Anne zou beginnen, dus zat ik alvast te kijken of de tickets naar Fiji goed geprijsd waren.
In het hostel hadden we inmiddels alweer veel mensen ontmoet, waaronder ook weer 4 Nederlanders. 3 Brabanders en iemand uit Den Oever: Danny, Johan, Leonard en Brenda. Hiermee hebben we een kroegentocht gehad en heb ik uiteindelijk 4 dagen met de mannen in de kroeg gehangen, toch een beetje het carnavalgevoel. Zodoende zit ik nu met Brenda op Fiji en is Anne met Danny en Johan in hun eigen campervan naar the Bay of Plenty in Nieuw-Zeeland.

Ik hoop dat ik jullie heb kunnen vermaken met onze avonturen hier, en denk dat Anne op sommige punten nog wel wat aan wil vullen. Maar dit is in ieder geval mijn verhaal op het moment.

Voor nu zeg ik de groeten uit Fiji en Bula!